Buna ziua, ma numesc Zana Eficientei si sunt dependenta de conopida. Recunosc, imi dau peste maini sa nu o rontzai cruda, inainte de a o gati. In plus, am un mare avantaj: nimeni din perimetrul apropiat nu se omoara dupa ea sau dupa rudele ei. Asa ca pot face cu ea ce vreau.
Acum, de exemplu, sunt in plina folie a budincilor de conopida ori broccoli (mai ales daca e din cel violet), insa nu ma dau la o parte nici de la o salata bine facuta, cu sos de mustar.
De retete nici nu e nevoie. In caz de budinca, buchetelele de conopida/broccoli – bine spalate si oparite scurt in apa clocotita – merg intr-o forma de sticla termorezistenta, unsa cu unt. Deasupra, n-ai decat sa presari niste cascaval ras si sa torni un sos gros de smantana dulce batuta cu cateva oua si asezonata cu sare si piper negru. Un praf de pesmet si cateva bucatele de unt mai tarziu, totul merge la cuptor vreo 25 minute, pana cand deasupra s-a inaltat crusta aurie si crocanta.
Daca de salata de vorba, conopida e oparita (prima apa se arunca), apoi fiarta pret de vreo 10 – 15 minute, cat sa fie patrunsa insa un pic crocanta. Scursa si lasata sa se raceasca, asteapta cuminte sa faci sosul de mustar. Asta e un fel de maioneza fara ou – in care mustarul se freaca olecuta cu sare, apoi se umfla cu ulei picurat rabdator si se invioreaza cu acreala de lamaie ori otet. Amesteci sosul cu buchetelele de conopida si presari cu patrunjel verde tocat. Gata, acum te poti dezmata fara limite, chiar si in zi de post. Acum va las, pentru ca ma duc sa caut alte retete cu conopida – hmmm, poate un curry n-ar fi rau …